- chybotać
- chybotać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIa a. VIIIa, chybotaćoczę || chybotaćocę || chybotaćam, chybotaćocze || chybotaćoce || chybotaća, chybotaćoczą || chybotaćocą || chybotaćają, chybotaćany {{/stl_8}}– zachybotać {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IIa a. VIIIa {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'gwałtownie, z dużym odchyleniem poruszać czymś w różne strony; chwiać, kiwać, kołysać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wiatr chybocze antenami na dachu. Fala zachybotała łodzią. Płomień świecy chybotał na wietrze. Wybuch zachybotał pomostem. Samolotem zachybotało w powietrzu. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}rzad. {{/stl_8}}{{stl_7}}'poruszać się gwałtownie, z dużym odchyleniem w różne strony (zwłaszcza na boki); chybotać się, chwiać się': {{/stl_7}}{{stl_10}}Kładka chybotała pod nogami biegnących. Chyboczące cienie. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.